Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to heap full

  • 1 ex-struō or extruō

        ex-struō or extruō ūxī, ūctus, ere,    to pile, heap up, accumulate: materiam pro vallo, Cs.: acervum (librorum): exstructos disiecit montīs, V.: exstructis in altum divitiis, H.: tapetibus altis Exstructus, on a pile of, V.—To load, heap full, cover: mensae epulis exstruebantur: focum lignis, H.—To build up, raise, rear, erect, construct: exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius quam, etc.: aedificium in alieno: tumulos, Cs.—To fill with buildings, build up: in exstruendo mari, S.—Fig., to depict, build in imagination: civitatem. — To erect, produce by labor: animo excellentiam virtutum: exstructa disciplina.

    Latin-English dictionary > ex-struō or extruō

  • 2 exstruo

    ex-strŭo ( extr-), xi, ctum, 3, v. a., to pile or heap up (class.; syn.: struo, aedifico, condo, fundo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    magnum acervum (librorum),

    Cic. Att. 2, 2, 2; cf.:

    stramenta in acervum exstrui debent,

    to be heaped up, Col. 6, 3, 1:

    mensae conquisitissimis epulis exstruebantur,

    heaped, bountifully furnished, Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    mensas,

    Plaut. Men. 1, 1, 25:

    caret exstructis mensis,

    Cic. de Sen. 13, 44; id. Pis. 27, 67; Ov. M. 11, 120; cf.

    canistros,

    to heap full, Hor. S. 2, 6, 105:

    focum lignis,

    id. Epod. 2, 43:

    exstructis in altum divitiis,

    id. C. 2, 3, 19:

    divitias,

    Petr. 84.—
    B.
    In partic. (acc. to struo, I. B. 1.), to build up, raise, rear, erect, construct:

    exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius quam quod, etc.,

    Cic. Leg. 2, 27, 68:

    aedificium in alieno,

    id. Mil. 27, 74:

    monumentum, molem opere magnifico,

    id. Phil. 14, 12, 33:

    theatrum,

    Tac. A. 3, 72:

    tumulos,

    Caes. B. G. 6, 17, 4:

    aggerem in altitudinem pedum octoginta,

    id. B. C. 2, 1 fin.; id. B. G. 2, 30, 3; 7, 24, 1:

    turres,

    id. B. C. 3, 54, 1; 3, 112, 1; Sall. J. 23, 1:

    rogum,

    Cic. Fin. 3, 22, 76; Ov. F. 3, 546:

    quas (divitias) profundant in exstruendo mari et montibus coaequandis,

    to build up, fill with buildings, Sall. C. 20, 11:

    aream sibi sumpsit, in qua civitatem exstrueret arbitratu suo,

    Cic. Rep. 2, 11.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    verba sint ad poëticum quendam numerum exstructa,

    put together, constructed, Auct. Her. 4, 32, 44:

    poëma,

    Petr. 118:

    crimen unum vocibus multis,

    to exaggerate, magnify, Gell. 13, 24, 12.—
    B.
    In partic. (acc. to I. B.):

    exstrue animo altitudinem excellentiamque virtutum,

    build up, Cic. Fin. 5, 24, 71; cf.:

    non modo fundata sed etiam exstructa disciplina,

    id. ib. 4, 1, 1.—Hence, * ex-structus ( extr-), a, um, P. a., highbuilt, lofty:

    exstructissimae species aedificiorum,

    App. de Deo Socr. p. 54, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > exstruo

  • 3 cumulo

    cŭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a., to form into a heap, to accumulate, heap, or pile up (class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Prop. (mostly post-Aug.;

    esp. in Curt. and Tac.): materiem,

    Lucr. 1, 989:

    nubila,

    id. 6, 191; 6, 518:

    stipites,

    Curt. 6, 6:

    harenas,

    id. 5, 1, 30:

    nivem,

    id. 5, 4, 88:

    arma in ingentem acervum,

    Liv. 45, 33, 1:

    pyram truncis nemorumque ruinā,

    Stat. Th. 6, 85.—
    B.
    Trop.:

    benefacta,

    Plaut. Capt. 2, 3, 64:

    omnia principatūs vocabula,

    Tac. H. 2, 80:

    honores in eam,

    id. A. 13, 2:

    tantum honorum atque opum in me cumulasti,

    id. ib. 14, 53;

    1, 21: propemodum saeculi res in illum unum diem fortuna cumulavit,

    Curt. 4, 16, 10.—
    II.
    With special access. ideas (class.).
    A.
    To augment by heaping up, to increase, heap, amass, accumulate.
    1.
    With abl.:

    funus funere,

    Lucr. 6, 1237 (cf. Liv. 26, 41, 8):

    aes alienum usuris,

    id. 2, 23, 6:

    haec aliis nefariis cumulant atque adaugent,

    Cic. Rosc. Am. 11, 30; cf.:

    alio scelere hoc scelus,

    id. Cat. 1, 6, 14:

    bellicam gloriam eloquentiā,

    id. Off. 1, 32, 116.—
    2.
    Without abl.:

    invidiam,

    Liv. 3, 12, 8:

    injurias,

    id. 3, 37, 3:

    vitia,

    Tac. Or. 28:

    accesserunt quae cumularent religiones animis,

    Liv. 42, 20, 5.—
    B.
    To make full by heaping up, to fill full, fill, overload, etc.
    1.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    locum strage semiruti muri,

    Liv. 32, 17, 10:

    fossas corporibus,

    Tac. H. 4, 20:

    viscera Thyesteis mensis,

    Ov. M. 15, 462:

    cumulatae flore ministrae,

    id. F. 4, 451:

    altaria donis,

    Verg. A. 11, 50; cf.:

    aras honore, donis,

    Liv. 8, 33, 21; Curt. 5, 1, 20; Val. Fl. 1, 204.—
    (β).
    Without abl.:

    altos lacus fervida musta,

    Ov. Tr. 3, 10, 72; cf.:

    cumulata ligula salis cocti,

    a full spoon, spoonful, Col. 2, 21, 2.—
    2.
    Trop.
    (α).
    With abl.:

    non possum non confiteri cumulari me maximo gaudio, quod, etc.,

    Cic. Fam. 9, 14, 1; cf.:

    ponebas cumulatum aliquem plurimis voluptatibus,

    id. Fin. 2, 19, 63: nunc meum cor cumulatur irā, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37:

    duplici dedecore cumulata domus,

    Cic. Att. 12, 5, 1; cf.:

    orator omni laude cumulatus,

    id. de Or. 1, 26, 118:

    tot honoribus cumulatus,

    Tac. H. 3, 37:

    hoc vitio cumulata est Graecorum natio,

    Cic. de Or. 2, 4, 18:

    neque tot adversis cumulant,

    overwhelm, Ov. Tr. 4, 1, 55.—
    * (β).
    With ex: (summum bonum) cumulatur ex integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, is made complete, perfect, = completus, absolvitur, Cic. Fin. 5, 14, 40. —
    (γ).
    Absol.:

    ad cumulandum gaudium (meum) conspectum mihi tuum defuisse,

    in order to make my joy full, complete, Cic. Att. 4, 1, 2; cf. under P. a., B. a.—Hence, cŭmŭlātus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to II. A.) Increased, augmented:

    eādem mensurā reddere quā acceperis aut etiam cumulatiore,

    Cic. Brut. 4, 15:

    gloria cumulatior,

    Liv. 2, 47, 11; cf. id. 4, 60, 2.—
    B.
    (Acc. to II. B.) Filled full, full, complete, perfect.
    (α).
    Absol.:

    tantum accessit ad amorem, ut mirarer locum fuisse augendi in eo, quod mihi jam pridem cumulatum etiam videbatur,

    Cic. Fam. 9, 14, 5:

    hoc sentire et facere perfectae cumulataeque virtutis (est),

    id. Sest. 40, 86.— Poet.:

    veniam... cumulatam morte remittam, i. e. cumulate referam,

    shall abundantly reward, Verg. A. 4, 436.—
    (β).
    With gen.: ineptitudinis cumulatus, Caecil. ap. Non. p. 128, 15:

    scelerum cumulatissime,

    Plaut. Aul. 5, 16.— Adv.: cŭmŭ-lātē, in rich abundance, abundantly, copiously (freq. in Cic.;

    elsewh. very rare),

    Cic. Fin. 2, 13, 42; id. Div. 2, 1, 3; id. Att. 6, 3, 3 al.— Comp., Cic. Or. 17, 54.— Sup., Cic. Fam. 5, 11, 1; 10, 29 init.

    Lewis & Short latin dictionary > cumulo

  • 4 cumulō

        cumulō āvī, ātus, āre    [cumulus], to heap, accumulate, pile: arma in acervum, L.—To fill full, fill, load, pile, cover: locum strage muri, L.: cumulatae flore ministrae, O.: altaria donis, V.: struem rogi odoribus, Ta.—Fig., to augment, increase, heap, amass, accumulate: invidiam, L.: aes alienum usuris, L.: gloriam eloquentiā.—To fill, overload, overwhelm, crown, complete: alqm laude: civitas cumulata tuis iniuriis: meum cor cumulatur irā: alio scelere hoc scelus: ad cumulandum gaudium: Quam (veniam) cumulatam morte remittam, i. e. will by my death do a greater favor in return, V.
    * * *
    cumulare, cumulavi, cumulatus V TRANS
    heap/pile up/high, gather into a pile/heap; accumulate, amass; load/fill full; increase/augment/enhance; perfect/finish up; (PASS) be made/composed of

    Latin-English dictionary > cumulō

  • 5 congero

    1.
    con-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to bear, carry, or bring together, to collect; to prepare, to make, build, heap up, etc. (class. and freq.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    undique, quod idoneum ad muniendum putarent,

    Nep. Them. 6, 5:

    congestis undique saccis,

    Hor. S. 1, 1, 70:

    cetera aedificanti utilia,

    Quint. 7, prooem. §

    1: caedi arbores et saxa congeri jubet,

    Curt. 8, 2, 24:

    alimenta undique,

    id. 7, 11, 1:

    frondem,

    id. 8, 10, 17:

    virgulta arida,

    Suet. Caes. 84:

    robora,

    Ov. M. 12, 515:

    arma,

    id. ib. 14, 777:

    tura,

    id. ib. 7, 160; cf.:

    turea dona,

    Verg. A. 6, 224:

    epulas alicui,

    Plaut. Trin. 2, 4, 70 sq.:

    cibaria sibi,

    Hor. S. 1, 1, 32:

    viaticum,

    Cic. Planc. 10, 26:

    divitias sibi fulvo auro,

    Tib. 1, 1, 1:

    opes,

    Plin. 33, 10, 47, § 136:

    congestoque avidum pinguescere corpore corpus,

    Ov. M. 15, 89:

    nemus,

    i. e. wood, Sen. Herc. Fur. 1216; cf.

    silvas,

    id. ib. 506:

    siccā congestā pulvere barbā,

    Prop. 4 (5), 9, 31:

    terram,

    Col. Arb. 3, 6; cf. Dig. 19, 2, 57:

    oscula congerimus properata,

    to join, add one to another, Ov. H. 17 (18), 113.—
    (β).
    With acc., and a designation of place to, at, or in which, etc., any thing is brought or heaped up:

    hasce herbas in suum alvum,

    Plaut. Ps. 3, 2, 34; cf. Ov. M. 6, 651:

    in cellulam patris penum omnem congerebam,

    Ter. Eun. 2, 3, 18:

    laticem in vas,

    Lucr. 3, 1009; cf. id. 3, 936:

    Midae dormienti formicae in os tritici grana congesserunt,

    Cic. Div. 1, 36, 78; cf.:

    in os pueri,

    id. ib. 2, 31, 66:

    excrementa in unum locum,

    Plin. 11, 10, 10, § 25; Suet. Vesp. 5; Sen. Oedip. 870:

    scuta illi (sc. virgini) pro aureis donis congesta,

    Liv. 1, 11, 8; cf. Suet. Ner. 19:

    sestertium millies in culinam,

    to expend, Sen. ad Helv. 10:

    huc amnes vastos congerit tellus,

    Val. Fl. 4, 717:

    Pindo congestus Athos,

    Sen. Herc. Oet. 1153:

    uni (digito anulos),

    Plin. 33, 1, 6, § 25:

    humum corbulae,

    Suet. Ner. 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of weapons, missiles, etc., to throw in great numbers, accumulate, shower, etc.:

    lanceas,

    Plin. 9, 6, 5, § 15:

    saxa in caput alicujus,

    Sen. Oedip. 871:

    in ipsum Porum tela,

    Curt. 8, 14, 38:

    congestis telis,

    Tac. A. 2, 11.—Hence, poet.:

    ictus alicui,

    Val. Fl. 4, 307:

    plagas mortuo,

    Phaedr. 4, 1, 11.—
    2.
    To make, build, construct, etc., by bringing or heaping together:

    Echinades insulae ab Acheloo amne congestae,

    Plin. 2, 85, 87, § 201:

    aram sepulcri arboribus,

    Verg. A. 6, 178:

    oppida manu,

    id. G. 1, 256:

    pauperis et tuguri congestum caespite culmen,

    id. E. 1, 69.—So of birds, insects, etc.:

    lucifugis congesta cubilia blattis,

    Verg. G. 4, 243:

    nidum,

    Ser. Samm. 10, 30; and absol. notavi Ipse locum aëriae quo congessere palumbes (sc. nidum), Verg. E. 3, 69; Gell. 2, 29, 5 (cf. the full expression:

    in nervom ille hodie nidamenta congeret,

    Plaut. Rud. 3, 6, 51): apes in alvearium congesserant, Cic. Oecon. Fragm. ap. Charis. p. 82 P.:

    rape, congere, aufer,

    Mart. 8, 44, 9.—
    II.
    Trop.
    A.
    In discourse, to bring, take, or comprise together, to compile (freq. in Quint.):

    operarios omnes,

    Cic. Brut. 86, 297:

    dicta,

    Quint. 6, 3, 5; cf. id. 4, 5, 7:

    argumenta (opp. dissolvere),

    id. 5, 13, 15:

    vana (maledicta),

    id. 7, 2, 34:

    undique nomina plurimorum poëtarum,

    id. 10, 1, 56:

    orationem dierum ac noctium studio,

    id. 12, 6, 5; cf.:

    orationem ex diversis,

    id. 2, 11, 7:

    figuras,

    id. 9, 3, 5: zôê kai psuchê lascivum congeris usque, i. e. you repeat, Mart. 10, 68, 5.—With in:

    ut te eripias ex eā, quam ego congessi in hunc sermonem, turbā patronorum,

    Cic. Brut. 97, 332; so Quint. 4, 3, 3; 9, 1, 25; 9, 3, 39; 10, 5, 23.—
    B.
    To put something upon one in a hostile or friendly manner, to accumulate, heap upon, to impart, ascribe to, to impute, attribute to; constr. class. with ad or in; post-Aug. also with dat. pers.: ad quem di [p. 419] atque homines omnia ornamenta congessissent, Cic. Deiot. 4, 12:

    ne plus aequo quid in amicitiam congeratur,

    id. Lael. 16, 58:

    ingentia beneficia in aliquem,

    Liv. 42, 11, 2; 30, 1, 4:

    congerere juveni consulatus, triumphos,

    Tac. A. 1, 4 fin.; cf.:

    ambitiosae majestati quicquid potuimus titulorum congessimus,

    Sen. Clem. 1, 14, 2; Suet. Calig. 15; id. Aug. 98:

    mortuo laudes congessit,

    id. Tit. 11:

    mala alicui,

    Sen. Contr. 1, 7, 2: meli mou, psuchê mou congeris usque, Mart. 10, 68, 5:

    spes omnis in unum Te mea congesta est,

    Ov. M. 8, 113:

    in unum omnia,

    Cic. Tusc. 5, 40, 117; cf.: iis nihil, quo expleri possit eorum meritum, tributurum populum Romanum, si omnia simul congesserit, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 7.—Esp., of crimes, etc.:

    maledicta in aliquem,

    Cic. Phil. 3, 6, 15; cf.:

    congestis probris,

    Suet. Tib. 54:

    quae (crimina) postea sunt in eum congesta,

    Cic. Mil. 24, 64:

    causas alicujus rei in aliquem,

    Liv. 3, 38, 7.— Hence, * congestus, a, um, P. a., lit. brought together; hence, in pregn. signif., pressed together, thick:

    gobio congestior alvo,

    Aus. Mos. 132.—
    * Adv.: congestē, briefly, summarily:

    haec breviter et congeste,

    Capitol. Marc. Aur. 19 fin.
    2.
    con-gĕro, ōnis, m. [1. congero], a thief, Plaut. Truc. 1, 2, 6; cf. Fulg. p. 566, 13: congerones qui aliena ad se congregant; so also 2. gero.

    Lewis & Short latin dictionary > congero

  • 6 cumulus

    cŭmŭlus, i, m. [Sanscr. çva, to swell; Gr. kueô, kuô; cf. kuma], a heap, as coming to a point, a pile, a mass piled up (class.;

    esp. freq. in the signif. II.): in hoc immenso aliarum super alias acervatarum legum cumulo,

    Liv. 3, 34, 6; cf.:

    hostium coacervatorum,

    id. 22, 7, 5; 5, 48, 3:

    corpus obrutum superstratis Gallorum cumulis,

    id. 9, 29, 19; and: armorum cumulos coacervare id. 5, 39, 1:

    caesorum corporum,

    id. 22, 59, 3:

    saxei,

    Plin. 31, 10, 46, § 111:

    eminens (aquae in poculis),

    id. 2, 65, 65, § 163:

    aquarum,

    Ov. M. 15, 508:

    pulveris,

    id. ib. 14, 137:

    harenae,

    Verg. G. 1, 105: insequitur cumulo praeruptus aquae mons. follows with its mass, id. A. 1, 105; cf. id. ib. 2, 498. —
    II.
    A heap added to an accumulated mass or to a full measure (cf. Paul. ex Fest. s. v. auctarium, p. 14, 17 Müll.), a surplus, overplus, accession, addition, increase; a summit, point, crown, etc., Cic. Prov. Cons. 11, 26: ut ad illam praedam damnatio Sex. Roscii [p. 497] velut cumulus accedat, id. Rosc. Am. 3, 8; cf.:

    ad summam laetitiam meam magnus ex illius adventu cumulus accedet,

    id. Att. 4, 19 (18):

    cumulus commendationis tuae,

    id. ib. 16, 3, 3; and:

    cui gloriae amplior adhuc cumulus accessit,

    Suet. Tib. 17:

    accesserint in cumulum manubiae vestrorum imperatorum,

    as an addition, Cic. Agr. 2, 23, 62:

    aliquem cumulum artibus adferre,

    id. de Or. 3, 35, 143:

    magnum beneficium tuum magno cumulo auxeris,

    id. Fam. 13, 62 fin.; cf. Ov. M. 11, 206:

    Otho pontificatus honoratis jam senibus cumulum dignitatis addidit,

    Tac. H. 1, 77:

    mille equites, cumulus prosperis aut subsidium laborantibus, ducerentur,

    id. ib. 2, 24 fin.:

    pro mercedis cumulo,

    Cic. Att. 1, 16, 5; Ov. M. 14, 472. —
    B.
    In rhet.:

    peroratio, quam cumulum quidam, alii conclusionem vocant,

    Quint. 6, 1, 1; cf. id. 7, prooem. § 1; 8, 3, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > cumulus

  • 7 onero

    ŏnĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [onus].
    I.
    To load, lade, burden, freight with any thing (class.).
    A.
    Lit.:

    navim magnam multis mercibus,

    Plaut. Men. prol. 25:

    naves, ad celeritatem onerandi subductionesque, paulo facit humiliores,

    for loading expeditiously, Caes. B. G. 5, 1:

    jumenta,

    Sall. J. 75, 6:

    naves commeatu, etc.,

    id. ib. 86, 1:

    costas aselli pomis,

    Verg. G. 1, 274:

    tauri cervix oneratur aratro,

    is loaded, burdened, Ov. A. A. 1, 19:

    aures lapillis,

    id. ib. 3, 129; cf.:

    umerum pallio,

    Ter. Phorm. 5, 6, 4:

    ventrem,

    to load, fill, Sall. Or. Rep. Ord. 1:

    epulis onerari,

    to overload, gorge one's self, Ov. P. 1, 10, 31:

    vino et epulis onerati,

    Sall. J. 76, 6:

    cibus, qui in aegritudine alat neque oneret,

    without oppressing the stomach, Plin. 29, 3, 11, § 48:

    vaccas,

    to cause them to be covered, Pall. 8, 4.—
    2.
    Transf., in gen., to load, cover ( poet.):

    dapibus mensas onerare,

    to cover, Verg. G. 4, 133:

    manusque ambas jaculis oneravit acutis,

    id. A. 10, 868:

    jaculo palmas oneravit acuto,

    i. e. armed, id. ib. 11, 574 (but armavit is the better read.; v. Forbig. ad loc.): membra [p. 1266] sepulcro, id. ib. 10, 558; cf.:

    ossa aggere terrae,

    id. ib. 11, 212:

    aliquem saxis,

    to stone, Phaedr. 3, 2, 4.—
    B.
    Trop., to load, burden, weary; to oppress, overwhelm, overload (with good or evil; cf. Forbig. ad Verg. A. 10, 620), etc.:

    me amoenitate oneravit dies,

    has overwhelmed me, Plaut. Capt. 4, 1, 7.:

    laetitiā senem,

    id. ib. 4, 2, 47:

    malignitateomnis mortalis,

    id. ib. 3, 1, 5:

    diem commoditatibus,

    Ter. Phorm. 5, 6, 1:

    aliquem mendaciis,

    Cic. Fam. 3, 10, 7; cf. Plaut. Mil. 3, 3, 61:

    judicem argumentis,

    id. N. D. 3, 3, 8:

    aethera votis,

    Verg. A. 9, 24:

    verbis lassas onerantibus aures,

    Hor. S. 1, 10, 10:

    aliquem pugnis,

    Plaut. Am. 1, 1, 172:

    maledictis,

    id. Ps. 1, 3, 123; cf.

    contumeliis,

    Cic. Phil. 2, 38, 99; for which only absol. Sejanum, Tac. A. 4. 68:

    aliquem injuriis,

    Ter. And. 5, 1, 8:

    aliquem malis,

    Verg. A. 4, 549:

    aliquem laudibus,

    Liv. 4, 13:

    spe praemiorum,

    id. 35, 11:

    promissis,

    Sall. J. 12, 3:

    honoribus,

    Just. 5, 4, 13.—
    C.
    Transf., to make heavier or more burdensome, to render more oppressive, to heighten, to aggravate (only since the Aug. per.;

    esp. freq. in Tac. and the younger Plin.): injuriam alicujus invidiā,

    Liv. 38, 56 fin.:

    pericula alicujus,

    Tac. A. 16, 30:

    curas,

    id. H. 2, 52:

    delectum avaritiā et luxu,

    to aggravate, make worse, render more odious, id. ib. 4, 14:

    onerat te quaesturae tuae famā, quam ex Bithyniā optimam revexisti,

    Plin. Ep. 8, 24, 8; 1, 8, 5; id. Pan. 24, 1; 73, 6.—
    II.
    To load, stow, or heap up any thing in any thing ( poet.):

    vina cadis,

    Verg. A. 1, 195:

    canistris Dona Cereris,

    id. ib. 8, 180.— Hence, ŏnĕrātus, a, um, P. a., filled, full; with gen.: oneratus frugum et floris Liberi, Pac. ap. Non. 498, 12 (Trag. Rel. p. 95 Rib.).—
    B.
    Loaded, i. e. deceived, befooled:

    ille est oneratus recte,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 115:

    ego illum probe jam oneratum huc admovebo,

    id. Mil. 3, 3, 61.

    Lewis & Short latin dictionary > onero

См. также в других словарях:

  • heap-full — …   Useful english dictionary

  • heap´er — heap «heep», noun, verb. –n. 1. a pile of many things thrown or lying together: »a heap of stones, a sand heap. SYNONYM(S): mass, stack, accumulation. 2. Informal. a large amount; a lot; multitude: »a heap of trouble. It did me a heap of good to… …   Useful english dictionary

  • Heap — Heap, v. t. [imp. & p. p. {Heaped} (h[=e]pt); p. pr. & vb. n. {Heaping}.] [AS. he[ a]pian.] 1. To collect in great quantity; to amass; to lay up; to accumulate; usually with up; as, to heap up treasures. [1913 Webster] Though he heap up silver as …   The Collaborative International Dictionary of English

  • heap — [hēp] n. [ME hepe, a troop, heap < OE heap, a troop, band, multitude, akin to Ger hauf(en), Du hoop < IE * keub < base * keu , bend, arch > HOP1, HIVE] 1. a pile, mass, or mound of things jumbled together 2. [often pl.] Informal a… …   English World dictionary

  • Heap (data structure) — This article is about the programming data structure. For the dynamic memory area, see Dynamic memory allocation. Example of a complete binary max heap In computer science, a heap is a specialized tree based data structure that satisfies the heap …   Wikipedia

  • heap — I (New American Roget s College Thesaurus) n. pile, load, stack, mound, assemblage;informal, great deal, heaps (inf.), oodles (inf.), piles (inf.), scads (sl.). See multitude. II (Roget s IV) n. Syn. pile, accumulation, mass, agglomeration, stack …   English dictionary for students

  • FULL — (Roget s Thesaurus II) Index full noun plug, satiation adjective full, heavy verb charge, crowd, fill (2), flood (2), heap …   English dictionary for students

  • heap — hɪːp n. pile, mound; special area of memory which is used to store important resources (Computers) v. pile up; fill full …   English contemporary dictionary

  • Imogen Heap — Infobox musical artist Name = Imogen Heap Img capt = Imogen Heap at the 2006 Coachella Valley Music and Arts Festival Background = solo singer Birth name = Imogen Jennifer Jane Heap Born = Birth date and age|1977|12|9 Gender = female Died =… …   Wikipedia

  • Craig Heap — Personal information Full name Craig Heap Nickname(s) Jarter and Heapie Count …   Wikipedia

  • Clifford Heap — Personal information Full name Clifford Heap Date of birth 14 February 1906 …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»